Uitbesteden is in.
Tegenwoordig kunnen we op ICT gebied ongeveer alles uitbesteden waarvan we vinden dat we er zelf niet goed in zijn of geen energie in willen stoppen. In plaats van dure licenties en hardware aan te schaffen en te investeren in kennis om bepaalde software te kunnen beheren en ontwikkelen, kunnen we nu voor een maandbedrag gebruik maken van diensten en software van derden. Software-as-a-service (SAAS) dus. Door de keuze voor een SAAS oplossing worden we ontzorgt en kunnen we ons volledig richten op die dingen we wèl goed in zijn.
Een speciaal geval van een SAAS oplossing is BI-as-a-service (BIAAS). De gebruiker hoeft zelf geen BI tools te installeren maar benadert deze doorgaans via de web browser. De BI tool bevindt zich vaak ergens in ‘the cloud’ en haalt haar data uit een data warehouse waarvan de ontwikkeling en het beheer ook is uitbesteed. Het data warehouse en de rompslomp eromheen, bevindt zich buiten het zicht van de afnemer van BIAAS. Het enige dat hij er eventueel merkt is dat er op gezette tijden data aan de operationele systemen die hij in gebruik heeft, wordt onttrokken om in het data warehouse te laden.
Dat BIAAS de nodige voordelen biedt moge duidelijk zijn. Toch zou een afnemer van BIAAS er goed aan doen om er voor waken dat de BI omgeving te veel een black box wordt. Voor zover het zuiver technische aangelegenheden betreft is het prima dat de afnemer hier niets van mee krijgt. Business intelligence is echter niet alleen een technische aangelegenheid. Het onderliggende data warehouse is niet los te koppelen van degene die het gebruikt. Het is niet inwisselbaar zoals software voor tekstverwerking, spreadsheets, projectplanning of e-mail. Managementinformatie is per definitie gebaseerd op data die heel bedrijfseigen is.
Het is belangrijk dat een bedrijf dat BIAAS afneemt in grote lijnen op de hoogte is van het data acquisitieproces die de BI toepassing van informatie voorziet. Men moet weten hoe deze data wordt schoongemaakt, getransformeerd en geïntegreerd tijdens het laden van het data warehouse. Welke data wordt beschouwd als ’onbruikbaar’ en wordt niet geladen. Hoe wordt data ‘verrijkt’ en ‘verbeterd’ en waarom? In dit soort zaken moet men inzicht hebben, om in staat te zijn de managementinformatie die aan het data warehouse wordt onttrokken op waarde te schatten.
En stel je voor dat je als BIAAS klant in de toekomst toch weer je BI omgeving zelf in beheer wilt nemen of je wilt overstappen naar een andere aanbieder van BIAAS. Hoe ga je te werk als je helemaal niets weet van wat er zich achter de rookgordijnen van the cloud afspeelt?
Laatst was ik op het Data Vault Automation Seminar waar een van de sprekers het had over ‘knowledge partnership’. Het bedrijf waarvoor de spreker werkte, een ICT dienstverlener, bouwde in opdracht BI oplossingen voor haar klanten. Deze BI oplossingen werden uiteindelijk door de klant zelf in beheer genomen. In de eerste fase nam de dienstverlener 100% het voortouw, in daaropvolgende fasen werd onder begeleiding de klant steeds meer betrokken bij het ontwikkelproces. Net zolang totdat de klant al het werk zelf kon doen. Al doende werd op deze manier de klant voorzien van de kennis hij nodig om op eigen benen te staan aangaande het beheer, het onderhoud en de doorontwikkeling van de BI oplossing. De dienstverlener en haar klant gingen een knowledge partnership aan. Nu ging het hier niet om een BIAAS oplossing, maar de gedachte sprak mij erg aan. Openheid versus geslotenheid. Deze klanten kloppen in de toekomst heus wel weer aan bij deze dienstverlener, juist door deze openheid.
Een bedrijf dat op zoek is naar een BIAAS oplossing zou er goed aan doen een aanbieder te zoeken die met hen een knowledge partnership wil aangaan. De focus moet hier dan niet liggen op de techniek, want die moet op de achtergrond blijven. De focus zou juist moeten liggen op dat deel van de oplossing die specifiek is voor de afnemer van de service: de data. Zo kan voorkomen worden dat de BIAAS oplossing een black box wordt.